بهائیت در ایران: سران بهائیت با تلاش در حلّ معضلات کنونی جوامع و با شعار وحدت عالم انسانی می کوشند تا به خیال خود، سعادت را برای بشر به ارمغان آورند. در توضیح ۱۲ تعلیم اجتماعی بهائیت، و در صفحه ۴۷ کتاب نظر ‏اجمالی در دیانت بهایی به نقل از میرزا حسین علی بهاء الله (شخص اول بهائیت) آمده است:

                                                                           بهائیت در ایران : پدیده «یهودیان مخفی» (انوسی ها) و نقش ایشان در پیدایش و گسترش بابی گری و بهایی گری عامل مهمی در تحولات معاصر ایران است و باید به دور از هرگونه افراط و تفریط، مورد شناسایی مستند و علمی قرار گیرد. طبق بررسی نگارنده، گسترش سریع بابی گری و بهایی گری و به ویژه نفوذ منسجم و عمیق ایشان در ساختار حکومتی قاجار، از دوران مظفرالدین شاه، بدون شناخت این پیوند غیرقابل توضیح است

بهائیت در ایران: دزدی علمی،دستبرد فکری یا ایده دزدی به معنی «تخصیص دادن خلاقیت ادبی یا پژوهش دیگری یا بخشی از آن به خود،گویی که خود شخص آن را خلق کرده است». دستبرد فکری اگر در حوزه ی ادبیات باشد،دزدی ادبی ،اگر در حوزه ی هنر باشد،سرقت هنری  و اگر در حوزه ی پژوهش های دانشگاهی انجام شود سرقت علمی نامیده می شود.به زبان ساده دستبرد علمی یا ادبی یعنی رونویسی کارها یا ایده های دیگران  و انتساب آنها به خود.1

بهائیت در ایران : به نظر میرسد بر خلاف آنچه در متون و اعتقادات فرقه ضاله بهائیت به آن توصیه و امر شده ، قانون‌شکنی و قانون‌گریزی توسط بهائیان به یک عادت بسیار ناپسند برای اعضای این فرقه مبدل گشته است تا جایی که می‌توان گفت اساساً بهائیت، با قانون‌شکنی گِره خورده و پیوند عمیقی یافته است. حال در نوع و مکان آن فرقی ندارد. چه در ایران و چه در سایر نقاط جهان [1] و چه آشکار و چه نهان.

بهائیت در ایران : اگر به سایتهای مرتبط با فرقه ضاله بهائیت مراجعه شود از هر خبر یا مطلبی چندین موج سیاه نمائی علیه نظام چ.ا.ا ، ملاحظه خواهید کرد . که البته ما به این رویه عادت کرده ایم ، نقض حقوق شهروندی پیروان این فرقه در نظام مهمترین محور این سیاه نمائیها بوده ، هست و خواهد بود .

 کوتاه و خواندنی :

بهائیت در ایران برداشت از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب:  بابیه فرقه‌ای است که خود را صاحب شریعت جدیدی می‌داند و معتقد است که احکام اسلام نسخ شده است و دوران پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و قرآن تمام شده است و از این پس، علی‌محمد باب بعنوان حجت و کتابِ بیان، کتاب آسمانی آنهاست.[1]