حسینعلی نوری در کتاب اقدس صفحه 28 سطر 14 می نویسد:« و کذلک سئلنا من قبل فی سنین متوالیات و امسکنا القلم حکمة من لدنا إلی ان حضرت کتب من أنفس معدودات فی تلک الأیام لذا اجبناهم بالحق بما تحیی به القلوب». یعنی در سالهای گذشته نیر از ما این  سؤال را کرده اند و ما روی صلاح و حکمت اقدام به آن نکرده بودیم تا اینکه نامه هائی  از جمعی در همین روزها رسید و ما مسئلت آنان را اجابت کرده و کتابی نوشتیم که موجب حیات قلوب است.

میرزا حسینعلی بهاء در این آیات نازله معجزه را بحد اعلا رسانده است که عبارتند از:

1- کذلک سئلنا این جمله باید قبل از قسمت سابق باشد نه اینجا.

2- حکمةً ، ای کاش حسینعلی حکمتش را بیان می کرد زیرا تأخیر بیان بعد از بعثت هیچگونه وجهی  نداشته و کاملاً بی وجه و بی معنی است.

3- إلی ان حضرت در قسمت قبل نیز گفته بود «قد حضرت» و در اینجا نیز همان را تکرار می کند.

4- اجبناهم بالحق تقیید به حق کاملاً بی مورد است مگر مردم انتظار داشتند که وی برخلاف حق جواب  بدهد؟