اگر به تاریخ مراجعه کنیم ادعای علی محمد باب نخستین با توسط یک زن در یک نشست عمومی علام شد . از همان ابتدا نقش زنان در هدایت و رهبری حوزه توسعه فرقه کاملا مشخص و روشن بوده است که بعدها به نیروهای فعلی رسیده است .

فرقه‌ی بهائیت همواره تلاش داشته تا با سوءاستفاده از شخصیت و جذابیت زن، اهداف توسعه‌طلبی خود را به پیش برد. از این‌رو پیشوایان بهائی، حضور زن‌ها در تبلیغ را بسیار ضروری و کارآمد دانسته‌اند. همچنان که عباس افندی (دومین پیشوای بهائیان)، در خصوص استفاده‌ی ابزاری از جذابیت‌های زن در تبلیغ فرقه‌ی بهائیت می‌نویسد: 

«اگر اِماء الرحمن (زنان بهائی) اتحاد و یگانگی حاصل نمایند و به محبت آمیزش کنند و از یکدیگر ستایش نمایند و به خدمت پردازند و تبلیغ نمایند، در اندک زمانی انتشار عجیبی حاصل گردد».[مکاتیب، ج 6، ص 69]
از این‌رو، تشکیلات بهائیت در تلاش است تا از تمام ظرفیت‌های زنان به نفع خویش بهره برد و لذا می‌توان گفت استفاده از صدای زنان برای رونق بخشیدن به مجالس ماهیانه‌ی بهائی، کمترین استفاده‌ای است که از جنس زن در تبلیغ بهائیت به کار گرفته می‌شود. عباس افندی در این خصوص می‌گوید: «ای امة الله (زن بهائی) تا توانی در ستایش و نیایش حضرت مقصود قصائد محامد و نعوت انشاء نما تا با آهنگ بدیع در محافل عظیم ترتیل گردد».[همان، ص 70-69]

پی‌نوشت:
عباس افندی، مکاتیب، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 133 بدیع، ج 6، ص 70-69.