بهائیان، عوامل دیکتاتوری شاه

پرویز ثابتی

پرویز ثابتی به سال 1315 در خانواده ای بهائی متولد شد. وی دوران دبیرستان را در تهران گذراند و در خرداد 1337 با مدرک لیسانس از دانشکده حقوق دانشگاه تهران، در رشته قضایی، فارغ التحصیل شد. ثابتی در بهمن 1337 با معرفی ضرابی (مدیر کل نهم ساواک) به استخدام ساواک درآمد و زودتر از آنچه انتظار می رفت، در تشکیلات ساواک ترقی کرد.

پس از مدتی، با حمایت فردوست قائم مقام وقت ساواک، رئیس اداره یکم اداره کل سوم ساواک شد. در همین سال ناگهان به اعتبار برنامه ای تلویزیونی، به شخصیتی سرشناس بدل شد و به تدریج قدرتش فزونی گرفت. تا سال 1349 که ثابتی معاون اداره کل سوم ساواک شد، مخالفان رژیم او را دشمن اصلی خود می دانستند. چرا که از سمت وزارت گرفته تا استادی دانشگاه، معلمی وحتی کارمندی دولت در گرو اجازه اداره ای بود که ریاستش را او بر عهده داشت.

ثابتی در راس گروهی از ماموران ساواک به اسرائیل اعزام شد ودر همان ماموریت به استخدام « موساد »  درآمد. او در اوایل دهه 1350، به عنوان « سخنگوی ساواک » و « مقام امنیتی » شهرت یافت، گرداننده اصلی سازمان ساواک بود و با ارتباطاتی که با « موساد »  و عوامل این سازمان در ایران داشت، حتی در امور مربوط به نمایندگی های ساواک در خارج از کشور مداخله می کرد. اطلاعات ثابتی، به ویژه درباره فعالیت گروه های مبارز خارج از کشور، ساواک را در مبارزه با کنفدراسیون و سایر گروه های مخالف رژیم یاری می داد. وی که دوره های جنگ و عملیات ضد پارتیزنی و ضد چریکی دیده بود با تجهیزات و امکانات گسترده، گروهی را که در اسرائیل و دیکتاتوری های نظامی آمریکای لاتین دوره دیده بودند، برای مقابله با مبارزان مستقر در سیاهکل به شمال ایران فرستاد.

گزارش هایی که از طریق تیمسار نصیری بهایی به شاه داده می شد، عمدتا از طرف ثابتی و دارو دسته او تنظیم می شد. وی در انتصاب مقامات دولتی و انتخاب نمایندگان مجلس نقش اساسی داشت و گزارش منفی ساواک درباره هر کس که نامزد احراز مقامی دولتی می شد، برای جلوگیری از آن انتصاب کافی بود. منابع اطلاعاتی ثابتی، جز ماموران ساواک و هزاران « منبع خبری» که در تمام سازمان های دولتی و خصوصی داشت، عوامل جاسوسی اسرائیل در ایران و افرادی بودند از قبیل منوچهر آزمون، داریوش و هدایت الله اسلامی نیا که مستقیما با وی تماس داشتند و اخبار دست اولی از دستگاههای دولتی و خصوصی، بازار و محافل روحانی در اختیار او می گذاشتند.

ثابتی طرفدار سیاست سرکوب تظاهرات بود و همواره تاکید داشت که دولت باید، با قاطعیت تمام، تظاهرات را سرکوب کند. وی در بهار 1357، از طریق هویدا پیامی برای شاه فرستاد مبنی بر اینکه عنان کار برای مدتی کوتاه به ساواک بسپارد و بگذارد آنها تدابیر لازم را برای سرکوب قیام مردمی و آرام کردن کشور اتخاذ کنند. شاه از ثابتی خواست تا طرح عملیات مورد نظرش را مشخص کند و وی به سرعت، سیاهه ایاز نام 1500 مخالف عمده رژیم فراهم کرد که معتقد بود بازداشت آنان آرامش را به شهرها باز خواهد گرداند. در نهایت شاه حکم بازداشت 300 تن از آنان را صادر کرد.

پرویز ثابتی، رئیس امنیت داخلی ساواک، بنا به خصوصیت شغلی اش، صاحب چندین گذرنامه به اسامی مختلف بود. وی در اواخر کابینه ازهاری، ده روز قبل از پیروزی شکوهمند انقلاب، به « ژنو » گریخت و از آنجا به اتفاق همسرش به اسرائیل رفت. او که به « شکنجه گر مخوف ساواک » شهرت داشت، در « سانفرانسیسکو » خانه ای مجلل گزید. ثابتی که از حمایتهای خاص موساد برخوردار بود، در سال های پس از انقلاب زندگی مخفی خود را آغاز کرد و کسی از سرنوشت وی مطلع نیست.