این نظام آموزشی  در عصر پهلوی، تحت سلطه‌ی بهائیت قرار گرفته و به سوی تأمین منافع غرب در ایران به چرخش درآمد. بهائیت در این دوره با برجسته کردن موضوع باستان‌گرایی، به مقابله با فرهنگ ایرانِ اسلامی پرداخت. پس از شکست قیام 15 خرداد، نفوذ بهائیت به نحو چشم‌گیری افزایش یافت و ازآن زمان بود که بهائیت، آشکارا به تخریب اسلام در مراکز آموزشی پرداخت.

با به وزارت رسیدن فرخ‌رو پارسای بهائی، ساختارهای آموزشی ایران، به نفع منافع بهائیت و غرب تغییر کرد. گزارش‌های ساواک نشان‌دهنده‌ی واکنش دائمی این وزیر بهائی، به ارزش‌های دینی و ممانعت از حضور معلّمان و دانش‌آموزان مُحجبه در مدارس بوده است.(نیمه‌ی پنهان، ج 20، ص 96)
بهائیت در آن دوران، بر اساس سناریویی از پیش ترسیم شده، با هدف مقابله با اسلام ناب، موضوع باستان‌گرایی و توجه به ایران پیش از اسلام را در دستور کار خود قرار داد. با سرکوب قیام 15 خرداد توسط جلادان رژیم پهلوی، جسارت بهائیت در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزشی به نحو چشم‌گیری افزایش یافت. تا جایی که بهائیان بی‌مهابا به تبلیغ پرداخته و استادان بهائی در دانشگاه‌ها، آشکارا به تبلیغ بر ضد اسلام و تجمید از بهائیت می‌پرداختند.(ر.ک: اسناد فعالیت بهائیان در دوره‌ی محمدرضا پهلوی)

پس از پیروزیانقلاب خانم پارسا پس از سالها تلاش در جهت توسعه تفکر ضاله بهائیت در یکی از ارکان آموزشی کشور ، به  اتهام «حیف و میل اموال بیت المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای تفکرات ضاله  در آموزش و پرورش و همکاری مؤثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران و غیره  ، به حکم  دادگاه انقلاب اسلامی  و به عنوان مفسد فی الارض (عامل فساد بر روی زمین) در  اردیبهشت سال ۱۳۵۹  اعدام گردید.
- پی‌نوشت:
انتهای تاریکی، نیمه‌ی پنهان، کیهان، 1384.
برای اطلاع بیشتر از این اسناد: ر.ک: ثریا شهسواری، اسناد فعالیت بهائیان در دوره‌ی محمدرضا پهلوی.