بهائیت با این توجیه که : «سیاست، کار پادشاهان است و دیگران حق دخالت در آن ندارند»(1) و «کسی حق اعتراض به دولت‌ها را ندارد»(2):  در ظاهر پیروان خود را از دخالت در امور سیاسی منع می‌کنند؛ اما نکته  قابل تامل آن‌جاست که هرچه در این آموزه‌ی بهائیان بیشتر دقیق می‌شویم، به سیاسی بودن این حکم پی می‌بریم ؛ که اصولا ابلاغ این احکام یک سیاست است چرا که بهائیت دقیقا با مقاصد سیاسی از جمله  به دست آوردن حمایت حامیان سلطه‌طلب خود  چنین رفتاری را از پیروان خود طلب میکند . بهائیان  از یک سو در کشورهایی با حکومت‌های دیکتاتوری اما وابسته به حامیانشان، که مردم آن دارای روحیه‌ی آزادی‌خواهی بوده، دم از عدم مداخله در سیاست می‌زنند و بالعکس در کشورهایی با حکومت مستقل و مخالف با منش امپریالیسم، از آزادی بیان و اعتراض به حکومت‌ها سخن به میان می‌آورند.

توجه کنید ( برخورد دوگانه فرقه ضاله بهائیت ) :

1-    در گیر  و دار انقلاب اسلامی در کشور ایران، سرکردگان فرقه‌ی بهائی هم‌گام با اربابان خود، سعی در خاموش کردن اعتراضات به‌حق مردمی در ایران داشته‌اند. در یکی از بیانیه‌های مرکز رهبری این فرقه موسوم به بیت العدل، صراحتاً خطاب به مردم ایران و پیروان بهائی توصیه می‌شود: «حکم هر دولت و حکومتی، حتی اگر مستبد باشد، واجب الإطاعه است؛ نباید با آزادی‌خواهان دم‌ساز شد. .(3)

2-    این در حالی است که در ماجرای فتنه‌ی سال ۸۸ ایران، مرکز  رهبری بهائی در پیامی به مردم ایران، با ارائه‌ی بزرگ‌نمایی عجیب و معنادار، خود را نگران جان میلیون‌ها نفر ایرانی معرفی می‌کند. در ادامه‌ی این پیام، برای مشروع جلوه دادن این آشوب‌ها در کشور و تحریک به ادامه‌ی آن، می‌خوانیم: «ملاحظه فرمایید که با چه سرعتی پرده‌ها برافتاد! مظالمی که طی سالیان دراز از طرق سازمان‌یافته و پنهان، بر بهائیان و دیگر شهروندان آن کشور وارد آمده، در هفته‌های اخیر در خیابان‌های ایران در مقابل انظار جهانیان، نمایان گشته است . (4)

در ادامه‌ی این پیام ، در سیاسی‌ بازی به سبک بهائی، برای شستن دست خود از آشوب‌ها، در ظاهر، بهائیان توصیه به عدم مداخله در فعالیت‌های سیاسی حزبی می‌شوند؛ اما این‌چنین به ایشان توصیه می‌شود: «البته در عین حال نمی‌توانید نسبت به مشکلاتی که گریبان‌گیر هم‌وطنان عزیزتان است، بی‌اعتنا باشید(5) در پایان این پیام نیز چنین آمده است: «بهائیان ایران با سلوک و منش خود نشان داده‌اند که واکنش صحیح در مقابل ظلم، نه قبول خواسته‌های سرکوب‌گران است و نه پیروی از خوی و روش آنان(6)

آنچه میتوان نتیجه گرفت فرقه ضاله بهائیت  آنجا که منافع حامیانش ایجاب نماید رویه عدم مداخله را پی میگیرد و آنجا که منافع در مداخله باشد با تمام توان و امکانات وارد صحنه سیاسی میشود 

پی‌نوشت:

1- عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه الکترونیکی (پی دی اف)، ص ۳۳۴-۳۳۳٫

2- حسینعلی نوری، اقدس، چاپ بمبئی، ۱۳۱۴ ق، ص ۲۷٫

3- مجله اخبار امری، سال ۱۳۵۶، ش ۷، ص ۲۷۲٫

4- پیام بیت‌العدل اعظم به احبای ایران، ۲ تیر ۱۳۸۸، مطابق: ۲۳ ژوئن ۲۰۰۹٫

5-  همان.

6- همان.