از مبلغان بهائیت باید سوال کرد ،  مگر پیشوایان شما خود را پیشرو در زدودن تمامی تعصبات (از جمله تعصبات دینی) نداسته‌اند؟!

پاسخمیدهند  بله، ترک تعصب یکی از اساسی‌ترین پایه‌های آیین ما هست و پیشوایان ما تعصّب را عامل نابودی نوع بشر برشمرده‌اند: «تعصب، مخرّب اساس نوع بشر است، از هر قبيل باشد»(1)

پس چرا پیشوای شما عبدالبهاء، کودکان بهائی را از تحصیل در مدارس غیر نهی کرده است: «اطفال احباب در سائر مكتب‌های ملل مختلفه فرستادن و تربيت نمودن سبب جمودت و خمودت گردد».(2) آیا این نشان بر تعصب شما نیست؟!

این در حالی است که بهائیان حتی به معنای جمودت و خمودت واقف نبوده و متوجه آنچه پیامبر خوانده بهائیت امر کردند نیستنند . باید یادآور شد  «خمودت» به معنی افسردگی، سستی و ضعف؛ «جمودت» هم به معنی جامد و بی‌روح شدن؛ همچنان که عبدالبهاء در جایی دیگر، هیچ آفتی را بزرگ‌تر از این‌دو ندانسته است: «ای ياران حقيقی آفتی أعظم از خمودت و جمودت نيست زيرا موت (: مرگ) مجسم است »(3) با این حال چطور می‌توانید شعار زدودن تعصبات سر دهید و در عین حال، هم‌نشینی کودکان خود با دیگران را مرگ مجسم بدانید؟!

پی‌نوشت:

1-عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع،   ج 2، ص 147.

2-عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب، آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، بی‌تا، ج 6، شماره: 451.

3-همان، ج 6، شماره: 7