دستور تشکیلات برای برگزاری جشن تولد

آذر 96

محمدحسین خوش مسلک

بهائیت در ایران برداشت از مجله روشنا : بهائیت در اقدامی از پیش برنامه ریزی شده و به دستور سازمان رهبری فرقه، مستقر در حیفا (فلسطین اشغالی) دویستمین سال تولد بنیان گذار این فرقه (حسینعلی نوری) را بهانه موج جدیدی از تبلیغات خود قرار داده است. اگر چه تولد این عنصر فتنه ساز، این بار مصادف با 22 اکتبر اعلام شده، اما تحرکات بهائیت به اسمِ این تولد، از ماه­ها پیش از فرا رسیدن اکتبر، به چشم می­خورد.

مرکز اصلی تشکیلات بهائی، اولین بار در پیام 29 دسامبر 2015 به برنامه ریزی برای دویستمین سالگرد تولد حسینعلی نوری اشاره کرده و بعدتر در 18 می 2016 به تشریح این برنامه پرداخت. برنامه­ای که در پیام های دیگر این نهاد، تکمیل­تر شد و نتیجه آن اقدامات بهائیت در ساخت کلیپ و عکس از مراسم تولد، به همراه خبرهای مختلف از تبریک سران و مسئولان کشورهای مختلف بود.

حال باید دید چه می­شود که در این آشفته بازار جهانی، جشن تولد یکی از مظاهر آشوب و تروریست، مورد توجه قرار می­گیرد تا آنجا که از طرف بعضی کشورها پیام تبریک برایش صادر می­شود. بهائیتی که پایه­های اصلی تشکیلاتش را روی زمین­های غصبی فلسطینیان و مصالح فراهم آمده از صهیونیسم بنا کرده، البته که پریشان خاطری مظلومان در زیر سرکوب سلطه طلبان و متجاوزان، برایش محلی از اعراب ندارد که هیچ، آب گل­آلودی هم برای ماهی­گیری این فرصت طلبان محسوب می­شود. مظاهر سوءاستفاده از موقعیت نامطلوب جهانی، در این پیام مرکز تشکیلات به خوبی مشهود است:

«سردرگمی، بی­اعتمادی و ابهامات حاکم بر جهان به تعهداتی که اجرای آن وظیفه جمع مؤمنین می­باشد فوریت بیشتری می­بخشد. دوستان باید به راستی از هر فرصتی استفاده کنند.. اندرز حضرت ولی امرا.... به زبان انگلیسی خطاب به یک جامعه بهائی را که گویی برای زمان ما بیان شده به خاطر می­آوریم که می­فرمایند: «هر چه تارو پود اجتماع کنونی تحت تأثیر فشار مصائب و بلایای مستولیه دچار سستی و از هم گسیختگی بیشتری گردد و هر چه بروز شکاف ها به گسستگی­ها سرعت بخشد و جدایی ملت از ملت، طبقه از طبقه، نژاد از نژاد و کیش از کیش مضاعف گردد، جریان نقشه الهی باید با انسجام بیشتری در حیات روحانی و اقدامات اداری خویش، معیار والاتری از مجهودات منظم، از تعاون و تعاضد و از پیشرفت هماهنگ در مشروعات جمعی خود نشان دهند.»[1]

اگر بخواهیم فحوای چنین متونی از بهائیت را ساختارمندانه، رمزگشایی کنیم، باید گفت از آنجا که از ابتدای تأسیس، این فرقه مورد حمایت غرب و مستعمران بوده، عملکردش به تأسی از نظریه­پردازان غربی شکل گرفته و این بخش از صحبت­ها، نمونه­سازی شده نوعی برداشت از دیالتیک هگلی است که عصاره­اش می­شود: مشکل را درست کنید، واکنش را ایجاد نمایید، راه حل را ارائه دهید. مشکل را منتفعان و مشوقان ایجاد می­کنند و در برابر آوارگی مردم بی­پناه، بهائیت است که با دسیسه وارد عمل می­شود.

این است که در این شرایط پیچیده کشورها، به بهائیان دستور داده شده: «این ایام متبرکه را باید فرصتی مخصوص دانست برای تماس با اقشار هر چه وسیع­تر اجتماع و با همه اشخاصی که به نوعی با آنان ارتباط دارند خواه ارتباط فامیلی یا علایق مشترک، همکاری شغلی یا مطالعاتی، روابط همسایگی، و یا صرفا آشنایی تصادفیه تا جمیع از ظهور نفس مبارکی که دقیقا دویست سال پیش متولد شد و مقدر بود حامل پیام جدیدی برای نوع بشر گردد، به وجد و سرور آیند.»[2]

مثل همیشه تبلیغ و فریب، اولین درجه اهمیت را دارد. برای نحوه عملکرد در این مراسم و جشن­ها، این طور عنوان می­کنند:

«محل برگزاری این جشن­ها باید عمدتا در سطح محلی باشد. برای اقدامات در سطح ملی نیز فرصت­هایی هم چون گردهمایی برای دعوت اشخاصی برجسته و عالی مقام که با امر الهی به نحوی ارتباط دارندوجود خواهد داشت.... در کانون برگزاری این جشن­ها، تلاش­های هماهنگ برای ابلاغ مفهوم و معنای ظهور پیاپی دو اختر تابان در افق جهان و تأثیر آن بر نوع بشر می باشد. تنوع این اقدامات البته بستگی به شرایط و مقتضیات مختلف خواهد داشت و شامل نمودهای هنری و فرهنگی بی­شماری خواهد بود، از جمله سرودها، اجرای برنامه­های صوتی- تصویری و انتشار نشریات و کتب. چنین ابتکاراتی همراه با جشن­های گسترده روح افزا و در عین حال پروقار قطعا بارقه کنجکاوی و اعجاب را در دلِ بسیاری از افراد که تاکنون با نام حضرت اعلی و حضرت بهاءا... آشنایی نداشته­اند بر خواهد افروخت. هر یک از جشن­های دویست سالگی بدون شک روحیه همت و وفا را در تمامی اقدامات والای یاران الهی برخواهد انگیخت.»[3]

«برای استفاده کامل از فرصت­های تبلیغی موجود در عالم بهائی، گفتگوهای ممکن با هر فردی از افراد باید خلاقانه مورد تأمل قرار گیرد. در این چنین گفتگوهای هدفمندی ادراک افزایش می­یابد، قلوب منتشرح می­شود و در مواردی، تقلیب بغتتا ایجاد می­گردد. همگی به انجام این وظیفه ارزشمند دعوت می­شوند و هیچ کس نباید خود را از شادمانی حاصله از این خدمت محروم نماید.»[4]

محورهای اصلی در این پیام به این شرح است:

1.برگزاری دورهمی­های کوچک، حتی با کمترین جمعیت برای افزایش آماری.

2. برگزاری مجالس بزرگ­تر از مقامات؛ این از اقداماتی است که مخصوصا در کشورهای کوچک­تر به بهانه فعالیت­های اجتماعی و سازندگی­های محلی اتفاق می­افتدو در آن با دعوت از شهردار و مقاماتی از این قبیل،نامه­هایی را در راستای اهداف خود و مثلا تبریک تولد بهاء به امضای آن مقام رسمی درمی­آورند و به این ترتیب، از نام وی برای رسمیت بخشی به خود بهره­مند می­گردند.

3. معرفی چهره­ای جذاب و غیرواقعی از بهائیت برای ایجاد حس کنجکاوی و جذب افراد که از تکنیک­های قدیمی بهائیت است و اغلب با بمباران محبت همراه می­شود.

4. از دیگر اهداف این برنامه­های زرق و برق­دار، تثبیت اعضا است، تا نسبت به عدم معنویت و روح ایمان در بهائیت، دچار یأس نشده و همچنان در خدمت تشکیلات باشند. ضمن اینکه با ایجاد هدف و تعریف مأموریت  برای افراد، حس تأثیرگذاری آنان را ارضا می­کنند.

5. با تمرین و کسب فن بیان مرتبط با محل برگزاری مراسم، افراد را با توجه به ویژگی­های خود تحت تأثیر قرار دهند واین مأموریت تمام بهائیان است.

پیام­های هم مشخصا برای ایران تنظیم شده که با توجه به غیرقانونی بودن تبلیغ در ایران، مصداق بارز دعوت به ارتکاب جرم است.

به بهائیان ایران دستور داده شده جشن­هایی به بهانه این تولد نامبارک برگزارکرده و دوستان، آشنایان و مسلمانان را به آن دعوت کنند تا در عین خوش­گذرانی به تبلیغ بپردازند. البته با توجه به ناقض قانون بودن این عمل، تأکید شده:« این قبیل اقدامات در ایران البته باید با رعایت کامل حکمت، با در نظر گرفتن حرمت شرایط محل اقامت، از طریق اقدامات فردی و جمعی ولی بدون تحریک احساسات عمومی انجام شود. هر فرد و هر خادم مؤمن باید شرایط خود را بسنجد تا در صورت امکان تعداد هر چه بیشتری از اقوام، دوستان، همسایگان، همکاران و آشنایان خود را از ظهور نفس مقدسی که از میان هم­وطنان­شان برخاسته است، مطلع سازد.»[5]

در این نامه طبق معمول از کلید واژه «حکمت» برای بومی سازی تبلیغ و به کار بستن حیله و فریب، استفاده شده. کلمه­ای که معنای آن برای اعضای تشکیلات کاملا تفهیم شده و معادلی امنیتی-دسیسه­ای دارد. مورد دیگر پیام، دستور احیای دوباره «خادمین» شهرستان ها در قالب گردهمایی و جشن می باشد.

بُعد دیگر این توطئه، پیام مسئولان کشورهای مختلف با مضامین مطلوب بهائیت است. همان طور که اشاره شد، چنین پیامدهایی با دعوت به مراسم های بهائی به بهانه­های جامعه سازی یا مراجعه و اخذ نامه و پیام از آن­ها حاصل می­شود. حتی در بعضی موارد، تشکیلات، متن پیام را از پیش تدوین کرده و فقط به امضای مقامات می­رساند.

نمونه­هایی از این قبیل تبریکات و بازتاب آن در رسانه­های بهائی، در ادامه عنوان شده­اند، البته این رسانه­ها در موارد متعدد، پیام یک نفر را تحت عناوین مختلف (مسئول ، نماینده، نام و .... )چندین مرتبه منتشر نموده­اند:

·         «تزرامی»، نخست وزیر انگلیس

·         «جیمی کارتر»، رئیس جمهور اسبق امریکا

·         «مالکولم ترنبل»، نخست وزیر استرالیا.

·         رئیس جمهور آلمان (وی در این پیام از تلاش های اجتماعی بهائیان تشکر کرده است).

·         «پراناب موکرجی»، رئیس جمهور و «نارندرامودی»، نخست وزیر کشور هند.

·         «دالایی لاما» ،رهبر دینی بوداییان تبت، دویستمین سالروز تولد بهاءا....را موقتی برای ابراز خشنودی دانسته و ضمن آن، نامه­ای حاوی پند، برای بهائیان ارسال داشته است. جملات این نامه، دارای ادبیاتی بهائی و در جهت برنامه­های این فرقه است.

·         «جوزف کوروپ»، عضو پارلمان و وزیرِ دفتر نخست وزیر مالزی.

·         شهردار آلاسکا.

·         شهردار گلندل؛ وی 22 اکتبر 2017 را به عنوان روز دویستمین سال تولد بهاءا.... در شهر گلندل کالیفرنیا، اعلام عمومی کرد.

·         «رانیل ویکرماسینگه»، نخست وزیر سرلانکا، وی در پیام تبریکش از مشارکت بهائیت «در جهت مصالح و رفاه این کشور» تقدیر نمود.

·         رهبران پاکستان

·         مسئولان کشور کلمبیا.

·         رئیس جمهور اتریش.

·         نخست وزیر سنگاپور.

·         «گوپال مَن شرستا»، معاون نخست وزیر و «جاناردن شارما» وزیر امور داخلی نپال.

·         «اسدالزمان نور»، وزیر امور فرهنگی بنگلادش.

·         نخست وزیر استرالیا.

·         نخست وزیر نیوزلند.

·         «بریک آرین»، معاون وزیر امور مذهبی و جامعه مدنی قزاقستان.

·         برخی مسئولان مملکتی رومانی، آرژانتی و ویتنام.

·         «رضا مریدی»،وزیر دولت آنتاریو کانادا.

·         بازدید ملکه انگلستان از نمایشگاه آثار بهائی آن کشور که به مناسبت دویستمین سال تولد بهاءا.... برپا شده بود.

·         چاپ دو قطعه تمبر به مناسبت دویستمین سالگرد تولد حسینعلی نوری، در شرکت ملی پست هلند.

·         بازدید نخست وزیر رژیم صهیونیستی از مرکز اصلی تشکیلات.

·         انعکاس در روزنامه «مخی» (Mmegi) کشور بوتسوانا.

برای روشن شدن این جنبه از موضوع، باید دورنمای کلی­تری را در نظر داشت. بهائیت از زمان «شوقی افندی»، سومین سرکرده تشکیلات، با نقشه­های چند ساله اهدافش را دنبال می­کند. شش سال قبل، تشکیلات در پیامی این طور گفته بود: «به منظور کمک به احبا در تفکر راجع به فرایند رشد در سطح محدوده جغرافیایی، مفهوم دو حرکتِ مکمل را بیان نمودیم.

یکی از این دو حرکت، گذراندن دوره­های مؤسسه آموزشی به طور مداوم توسط افرادی است که تعدادشان مرتبا در حال گسترش می­باشد. حرکت دیگر پیشرفت محدوده جغرافیایی است که از طریق قابلیت جمعی برای به ظهور رساندن الگویی از زندگی منطبق با تعالیم امر مبارک مشاهده می­شود.

حرکت اول، نه تنها به حرکت دوم تحرک می­بخشد بلکه استمرارش نیز به آن وابسته است.»[6]

در واقع تشکیلات، افزایش گستره جغرافیایی را مکمل اهداف مؤسسات آموزشی دانسته و برآن تأکید دارد. در پیام دیگری پیش از آغاز چهارمین «نقشه پنج ساله»[7]بر اهمیت لای کردن با کشورها و نوعی تأییدیه گرفتن از آنان برای ادامه مسیر اشاره می­کند:

«از جمله مواهب گران بهایی که به برکت این استقامت سازنده نصیب جامعه بهائی شده، تأسیس شبکه­ای چشم گیر از دفاتر مخصوص در سطح ملی می باشد که به طور سیستماتیک با دولت ها و سازمان­های جامعه مدنی رابطه برقرار ساخته است. به موازات این دفاتر، فرایندهای نقشه­های متوالی، توانایی جامعه را برای مشارکت در گفتمان­های رایج در فضاهای گوناگون، از مکالمات شخصی تا اجتماعات بین­المللی، افزایش داده است. در سطح مردمی، این کار از طریق همان رویکرد ارگانیک که موجب ازدیاد تدریجی اشتغال احبا به اقدام اجتماعی می­شود، به طور طبیعی گسترش می­یابد اما در سطح ملی، شرکت در گفتمان­های رایج، اکثرا مطمح نظر این دفاتر است که هم اکنون در ده­ها جامعه ملی مشغول فعالیت هستند.... به منظور افزایش این گونه مجهودات و برای تضمین انسجام این اقدامات با سایر مساعی جامعه بهائی، اخیرا در مرکز جهانی بهائی «دفتر گفتمان­های عمومی» را تأسیس نموده­ایم تا با پیشبرد تدریجی، محافل روحانی ملی را در این میدان کمک نماید.»[8]

فعالیت­های دفتر گفتمان عمومی و شرکت در ده­ها اجتماع بین المللی، توأم با کمک رژیم صهیونیستی و دیگر مستعمران ذی نفوذ، نتیجه­اش می­شود تبریک برخی مسئولان که تعداد زیادی حتی شناخت درستی هم از بهائیت ندارند و به صرف آنچه بهائیت در همان محافل ملی و عمومی، از خود با نقاب­های ملمون ارائه کرده، به این فرقه چراغ سبز نشان می­دهند.

چون هیچ عقل سلیمی نمی­پذیرد تولد افرادی مثل «علی محمد شیرازی» و حسینعلی نوری که در روزگار زیستنشان، فجایعی از قبیل: آشوب وکشتار جامعه ایرانی، ایجاد سه جنگ داخلی در طبرسی، نیریز و زنجان، ترور شاه، قتل مرحوم شهید ثالث، کشتار و ترور در عراق، نشر عقایدی چون حذف فیزیکی، سربریدن مخالفان، تخریب بقاع مذهبی و سوزاندن هر کتابی به جز کتاب­های فرقه­ را در پرونده دارند، به عنوان داعیان صلح، مورد تبریک قرار گیرد.

بهائیت تحت نظارت اسرائیل

سوای تبریک تمام این شخصیت ها که اکثرا از مناطقی هستند که بهائیت به بهانه طرح­های روحی، خود را به مردمانش شناسانده، جلسه خصوصی نخست وزیر رژیم صهیونیستی، «بنیامین نتانیاهو» با هسته مرکزی مدیریت بهائی، قابل توجه است. حضور این مقام ارشد رژیم صهیونیستی، در اصلی­ترین مرکز فرقه- که پیش از این به صورت آشکار اتفاق نمی­افتاد- تنها چند روز مانده به مراسم اصلی جشن بهائی به بهانه تولد حسینعلی نوری صورت گرفت. البته با وجود اینکه بهائیت همواره سعی دارد پیام­های تبریک را (راست یا دروغ) از طرف سران کشورهای مختلف منتشر سازد، در این مورد نه تنها اشاره­ای به مراسم دویست سالگی نکرد که حتی دستپاچه سعی در کتمان رابطه داشت.

این دیدار در ساختمان مرکز اصلی تشکیلات، در حالی به وقوع پیوست که بهائیت مدعی بود، با وجود قرار داشتن مرکز اصلی تشکیلات در سرزمین­های اشغالی، هیچ ارتباطی با سیاستمدارانش نداشته و فقط از نظر جغرافیایی آنجاست. هر چند تشکیلات، مایل به پنهان کردن این دیدار بود اما با لو رفتن قضیه در رسانه­های جمهوری اسلامی ایران، رسانه­های بهائی برای توجیه ننگ همراهی با رژیم صهیونیستی، به تکاپو افتادند، فلذا جمله­ای جعلی از زبان نتانیاهو منتشر کردند مبنی براینکه: «دیروز همراه همسرم از باغ­های بی­نظیر بهائیان در شهر حیفا دیدار کردم.» پس عکس­های لو رفته از حضور وی را نوعی گشت و گذار شخصی خواندند!

این دیدار برای چندمین بار، یادآور این جمله است که: «در حقیقت باید گفت آینده ما [یعنی بهائیت و اسرائیل] چون حلقه­های زنجیر به هم پیوسته است»، سخنی که همان روزهای نوپای تشکیلات، در تاریخ به ثبت رسید و افشاگر حقایق زیادی است. همان طور که امروزبا گذشت سال­ها، ارتباط اسرائیل غاصب با بهائیت فریبکار، تنگ­تر می­شود.

برای درک میزان خطری که این دیدار توطئه­آمیز به همراه دارد، باید یادآوری کرد، تشکیلات بهائی تمام اطلاعات شخصی اعضا اعم از ارتباطات بهائیان با غیر بهائیان و شرایط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی محیط زندگی آن­ها را از طریق جلسات 19 روزه، اخذ و مستقیم به ساختمان اصلی تشکیلات در حیفا می­فرستند؛ همان جایی که از قضا نخست وزیر دولت جعلی اسرائیل، جلسه­ای با اعضایش برگزار کرده است. پیش­تر، وقتی به انتقال اطلاعاتی بهائیان به اسرائیل ایراد گرفته می­شد، ادعا می­کردند این اطلاعات نه به رژیم صهیونیستی، که مستقیما به مرکز اصلی تشکیلات ارسال می­شود، بله! تشکیلاتی که زیر نظر مستقیم مقامات رژیم صهیونیستی، مورد بازرسی قرار می­گیرد. بنابراین در شرایط آشفته منطقه، مسلما باید روی تحرکات این خرده جاسوس­ها در کشورمان، حساس باشیم. این گونه دیدارها در نابسنامانی جهانی، آن هم میان دو گروه بحران ساز، نمی­تواند نشانه خوبی باشد، مخصوصا در روزهایی که نتانیاهو، از تحریم­های بیشتر علیه ایران، استقبال کرده است. باید هوشیار بود چرا که این همکاری و حمایت­های دوجانبه بهائیت با اسرائیلی که تا امروز، چیزی جز استعمار و ظلم نداشته، روشن کننده اهداف مشترکمان است.

جمع بندی کلی اهداف این فرقه برای مهم جلوه دادن این روزها وجلب نظر کشورهای مختلف، در این موارد خلاصه می­شود:

·         ایجاد فرصت­های تبلیغی و جذب.

·         سعی در رفع رکود حاکم براین فرقه و برسرزبان انداختن نام بهائیت.

·         جلب نظر کشورها و مورد توجه قرار گرفتن از سوی مقامات رسمی در جهت اثبات خود.

·         دعوی گستردگی جغرافیایی.

·         همبستگی با کشورهای معاند اسلام.

·         جوسازی علیه ایران و سنگین کردن پرونده به اصطلاح حقوق بشری علیه نظام جمهوری اسلامی ایران.

هر چند با مشاهده عکس و فیلم­های مرتبط با این موضوع، به سادگی درمی­یابیم نه تنها در ایران که در کل کشورهای بهائی نشین هم موفقیت چندانی نداشته­اند و تعدد فایل­های صوتی و تصویری ناشی از دورهمی­های همیشگی، کلاس­های بهائی و حتی استفاده از تکنیک­های فتوشاپ است که سعی دارند به عنوان گردهمایی و جشنواره­ای واقعی، نشرشان دهند، اما لازم است علاوه بر آگاه ساختن هم­وطنان، در زمینه­های بین­المللی هم روشنگری صورت گیرد تا ساده­انگاری­های برخی کشورهای در حال توسعه، مورد سوءاستفاده تشکیلات قرار نگیرد.