بهائیان یکی از آموزه‌های دوازده‌گانه‌ی فرقه‌ی خود را اُلفت و محبّت در دین معرفی می‌کنند. پیشوایان بهائی، جایگاه اُلفت و محبّت در بهائیت را به قدری والا ترسیم کرده‌اند که در تعارض میان اصل دین و لطمه به اُلفت و محبّت؛ بی‌دینی را سزاوار می‌دانند: «(دین) باید سبب اُلفت و محبّت باشد و اگر سبب عداوت و بغضا باشد، لزومیّتی ندارد، چه که دین به منزله علاج است، اگر علاج سبب مرض شود، ترک علاج احسن است».[منتخباتی از مکاتیب عبدالبهاء، ج 1، صص 241-240]
در این میان؛ پس از به قدرت رسیدن شوقی افندی، شاهد بی‌مهری‌ها و قساوت‌های بسیاری از جانب این پیشوای بهائیان بوده‌ایم. قساوت‌هایی که عملاً تمام اطرافیان شوقی را دربر گرفت. بی‌مهری‌های شوقی افندی تا جایی پیش رفت که در خصوص رفتار وی با خانواده‌اش می‌خوانیم: «مادرش بیمار شد بر بالینش نیامد تا بدرود زندگانی گفت، پس از چندی پدرش نیز که روزگاری در بستر ناتوانی افتاده بود درگذشت و چون ناشناسان به خاک سپرده شد».(پیام پدر، ص 414)
آری؛ اینست اُلفت و محبّتی که پیشوایان بهائی، خود را مدافع آن معرفی می‌کنند.

حال سوال اساسی این است که الگوهای هر اعتقادی چه دینی و چه شبه دینی برای پیروان چه کسانی هستنند .؟ آیا پیروان نگاه به رهبران میکنند یا به پیروان دیگر . و یا اساسا چه کسانی باید عمل کنندگان به اعتقادات باشند . تا پیروات ترغیب به عمل به اعتقادات شوند  ؟

اما نکته دیگر در زندگی رهبران از نظر پیروان فرقه های شبه دینی و ... به غییر از فرقی که پیام انحرافات اخلاقی را ترویج میدهند پاکی در رفتار رهبران یک اصل است . اما در بهائیت و خاصه شوقی افندی ما این اصل را درک کرده ایم .

شوقی افندی به عنوان رهبر و سومین پیشوای بهائیان، دارای صفات رذیله‌ی اخلاقی بسیاری بوده است. جناب صبحی (مبلّغ مشهور بهائی و از دوستان نزدیک دوران جوانی شوقی افندی)، شوقی را فردی زناکار و هم‌جنس باز معرفی می‌کند. این در حالیست که پیشوایان دینی همواره به عنوان بهترین الگوی‌های جامعه‌ی بشری به شمار می‌روند.

صبحی در مورد شوقی افندی سومین پیشوا و رهبر فرقه‌ی بهائیت است که بهائیان وی را «ولی‌امر» خطاب می‌کنند. می‌گوید: «در میان نواده‌های عبدالبهاء در روزهای نخست من با شوقی آشنا شدم، او دارای سرشت و نهاد ویژه‌ای بود که نمی‌توانم درست برای شما بگویم! خوی مردی کم داشت و پیوسته می‌خواست با مردان و جوانان نیرومند دوستی و آمیزش کند».[پیام پدر، ص 367] در خصوص روابط پنهانی وی با زن‌ها نیز می‌خوانیم: «با زنان انگلیسی و آمریکایی هم روابط پنهانی داشت که البته نقش این زنان در تصمیم‌گیری‌های وی بسیار زیاد بوده است».(خاصرات صبحی، ص 62] فساد بی‌شرمانه‌ی شوقی افندی در حالیست که پیشوایان دینی، همواره به عنوان بهترین الگوی‌های جامعه‌ی بشری به شمار می‌آیند. همچنان که در خصوص پیامبر گرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله) می‌خوانیم: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ في‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ [احزاب/21) قطعا برای شما در رفتار رسول خدا مایه اقتدا و سرمشق زندگی است».

پی‌نوشت:
منتخباتی از مکاتیب عبدالبهاء، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 1، صص 241-240.
فضل‌الله مهتدی، پیام پدر، ص 414؛ به نقل از: حمید فلاحتی، دیدار با تاریکی، تهران: عابد، 1390، ص 64.

فضل‌الله صبحی مهتدی، پیام پدر، ص 367؛ به نقل از: حمید فلاحتی، دیدار با تاریکی، تهران: عابد، 1390، ص 63.
فضل‌الله صبحی مهتدی، خاطرات صبحی، ص 62؛ به نقل از: همان، ص 64.