در پاسخ می‌دانیم که: اولاً: جناب عبدالبهاء، جنس مرد را برتر از زن دانسته. ثانیاً: بهائیت اجازه‌ی عضویت زنان در بیت‌العدل را نمی‌دهد. ثالثاَ: ریاست این دو زن بر بهائیان، موقتی و به دلیل عدم حضور مردی واجد شرایط بوده است.

در یکی از کانال‌های تلگرامی منتسب به بهائیت، با ادعای اینکه فرقه‌ی بهائی، به دلیل وجود رگه‌های بسیار قوی روشنفکری در تعالیم خود، از رهبری زنان برخوردار بوده، به رهبری دختر حسینعلی نوری (بهائیه) و همسر شوقی افندی (روحیه ماکسول) اشاره شده است .(کانال تلگرامی بهائیت)
اما بر خلاف ادعای اهمیت به زن‌ها در بهائیت می‌بایست بدانیم:
اولاً: جناب عبدالبهاء در بیان علّت انتخاب نشدن زن‌ها به عنوان مظاهر الهی، جنس مرد را برتر از زن معرفی می‌کند.(ر.ک: بدایع الآثار، ج 1، ص 153)
ثانیاً: بهائیت که رهبری زن‌ها بر تشکیلاتش را نشانه‌ی روشنفکری خود معرفی می‌کند، پس چرا اجازه‌ی عضویت بانوان بهائی در مهم‌ترین نهاد تصمیم‌گیری خود (بیت‌العدل) را نمی‌دهد؟!(گنجینه حدود و احکام، ص 219)
ثالثاً: همان‌گونه که نویسنده‌ی بهائی این مقاله نیز مدعی شده، ریاست این دو زن بر بهائیان، موقتی و تنها به دلیل عدم حضور مردی واجد شرایط بوده است.
بنابراین بهائیت هیچ‌گاه از روی اختیار و بسط ید، اجازه‌ی ورود زن‌ها به بالاترین مراکز تصمیم‌گیری خود را نداده است.

پی‌نوشت:
عبدالبهاء، بدایع الآثار، نسخه‌ی الکترونیکی.
عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع.